Kosten Jeugdzorg

Kosten jeugdzorg stijgen explosief

Jaar in jaar uit zien we het aantal jongeren in de jeugdzorg oplopen, landelijk en ook plaatselijk. Waren het er in 1998 nog 1 op 27, nu al 1 op de 6,5. Dus van de 100 jongeren tot 18 jaar ontvangen er meer dan 15 jeugdzorg. Verwacht wordt dat we dit jaar in Bunschoten € 1 miljoen extra kwijt zijn aan de Jeugdzorg. 

Ondanks de vele maatregelen die we nemen lukt het maar niet om de stijging in de kosten te beperken. Iedere jongere die hulp nodig heeft wordt geholpen. De gemeente is daartoe ook verplicht. Er wordt veel gedaan aan preventie om de instroom te beteugelen. We proberen jongeren (en ook ouderen) fit te houden, om het gebruik van alcohol en drugs tegen te gaan en relaties met kinderen die dreigen stuk te lopen te ondersteunen met relatietherapie, etc. Kortom, allerlei plannen en maatregelen om het welzijn van onze inwoners, jongeren (en ook ouderen) te bevorderen. De Boei en De Lingt doen in dit verband verschrikkelijk hun best. En toch, de kosten voor de jeugdzorg blijven maar oplopen als gevolg van steeds meer vraag naar ondersteuning. Hoe komt dat toch? 

We leven in een maatschappij die steeds liberaler is geworden, waarin nagenoeg alles moet kunnen en men staat voor maximale vrijheid voor het individu. Om met de Bijbel (Richteren 17 vers 6) te spreken “Een ieder doet wat goed is in zijn ogen”. Individualisme en materialisme vieren hoogtij.  Keerzijde hiervan is dat dit ook vaak misgaat. Drank, drugs, overspel, schulden, pesten, (social) media, emancipatiedruk, werkdruk en de grote verwarring (genderideologie of -gekte). De gezondheidszorg en ook de Jeugdzorg hebben hun grenzen bereikt. Wachtlijsten lopen op. Hoe verder vraag je je af. 

Het hoort bij het opgroeien, vooral in de tienerjaren, dat kinderen onzeker zijn, hun twijfels hebben of een mislukking ervaren. Tijd voor elkaar hebben, er voor elkaar zijn, níet perfect hoeven zijn, niet altijd hoeven presteren, jezelf mogen zijn, mogen stuntelen. Kinderen hebben koestering nodig. Welke boodschappen geven wij hen als ouders mee in een samenleving, waarin we hen steeds eerder in hun leven toetsen en waarin we uitzonderingen in gedrag en ontwikkeling problematiseren, in plaats van omarmen? Natuurlijk, zijn er ook veel echte problemen, maar als het zo door gaat zoals het nu gaat dan lopen we het risico dat diegenen die straks echt hulp nodig hebben buiten de boot vallen. Dat mag nooit!

Ook de gemeente kan meer doen. Al was het maar een consistenter beleid voeren. De SGP komt er al langer voor op. Verbiedt het maken van reclame voor drank en gokken op de borden en bushokjes langs de openbare weg. Enerzijds geld, tijd en energie steken in het tegen gaan van het gebruik van alcohol en het terugdringen van de schuldenproblematiek en aan de andere kant daar reclame voor laten maken? We moeten er alles aan doen om de problemen bij jongeren (en ouderen) te voorkomen, voor hun welzijn en om de (jeugd)zorg betaalbaar te houden. Wie kan daar nu op tegen zijn. 

Bram van Goor

SGP Bunschoten